കഴിഞ്ഞ നാള്വഴികളില് എന്റെവാക്കുകള്ക്ക് , ചുവന്ന നിറമായിരുന്നു...ഒരു സിര എപ്പോഴും നിനക്കായിരക്തം ചൊരിയാന് എന്റെകൈത്തണ്ടയില് തുടിച്ചു നിന്നിരുന്നു..നിന്റെ കണ്കോണുകളിലെ നനവുംനൈരാശ്യവും എന്റെ വേദനയായിരുന്നു..നീ, എന്റെ ഏറ്റവും മൂര്ത്തമായഉന്മാദമായിരുന്നു.... എന്നിലുതിര്ന്ന അഗ്നി നീയായിരുന്നു..മനസ്സിന്റെ വേഗത നിന്റെആകാശത്തിലൊളിക്കാനായിരുന്നു.എന്റെ വികാരങ്ങള് പെയ്തൊഴിഞ്ഞതുംനിന്റെ മൂടുപടത്തിന്റെ മഴവില്നിറങ്ങള് കാണാനായിരുന്നു..ഒടുവില് നീ പിന്നില് വെടിഞ്ഞുനടന്നകന്നപ്പോള് ഉള്ളില്അണയാതെ കത്തുന്ന തീനാളമില്ല;ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന കടുംനീല നിറമുള്ള തണുപ്പ് മാത്രം..വാക്കുകള്ക്ക് കൂര്ത്ത പകയുംനൈരാശ്യവും...വിരല്ത്തുമ്പില് മൌനം കനത്തഹൃദയഭാരവും..