Tuesday 30 July 2013

മനുഷ്യത്വം ഒരു ന്യൂനപക്ഷമതവും
സ്നേഹം ആഗ്രഹനിവര്‍ത്തിക്കുള്ള ഒരു ആയുധവും
മാത്രമായിരിക്കെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി മാത്രം
പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങളാണ് എനിക്ക് ചുറ്റും.
അപഹരിക്കപ്പെട്ടതെന്തെന്നു തിരിച്ചറിയാനാവുന്നതിനും മുന്‍പേ കടന്നു കളയുന്ന സമസ്യകളാണ്‌ അതിലേറെയും....

Tuesday 16 July 2013

ഇടവഴിയിലൂടെ....





നേര്‍വഴികളുടെ മനശ്ശാസ്ത്രം
ചിതലെടുക്കുമ്പോള്‍ ,
ഇടവഴികളില്‍ , ചാവെടുക്കും മുമ്പേ
ചോരവറ്റിയ ഗര്‍ഭപാത്രങ്ങള്‍
പെറ്റിട്ട അനാഥത്വം നിലവിളിക്കുന്നു;
ലോകമറിയും മുമ്പേ
ജീവന്‍റെ വേരറ്റ പെണ്‍കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
ദിക്കറിയാതെ ഒഴുകി നടക്കുന്നു..,
കാലം മറന്നുവെച്ച പ്രണയത്തിന്‍റെ
കൈവഴികളില്‍ ചതിയുടെ
നെരിപ്പോടുകളെരിയുന്നു;
എന്നിട്ടും ഉത്തരമറിയാത്ത
കടങ്കഥപോലെ, അതിജീവനത്തിന്‍റെ
ഇടവഴികളില്‍ പൊലിയുകയാണല്ലോ
നാമോരോരുത്തരും..........

Friday 5 July 2013

മറക്കാനാവാത്ത ചില കുറിപ്പുകള്‍...

പുതിയ നോവുകളിലേക്ക് ജീവിതം പകര്‍ന്നാടുമ്പോഴും ആഴങ്ങളില്‍ നീ ഇന്നും, ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകളില്‍ കണ്ണീര്‍ ചാലിക്കുന്നു...feeling sad.
 
 
 
Finally when i began 2 live,
you found me not worth living,
and nw am defeated,
let me leave...
 
 
 
മഴ പെയ്യാനൊരുങ്ങി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ട്രെയിന്‍ യാത്രകള്‍ ചെന്ന് ചേരാനുള്ള വിരസതകള്‍ക്കും മാറിമറിയുന്ന ദൌര്ഭാഗ്യങ്ങള്‍ക്കും
ഇടയില്‍ ജീവിതം ആസ്വദിക്കാന്‍ അവിചാരിതമായി വീണു കിട്ടിയ ഇടവേളകളാണ്.... ഒരുപക്ഷെ ഒരിക്കലും അവസാനിക്കരുതെന്നു കൊതിച്ചുപോവുന്ന അപൂര്‍വം നിമിഷങ്ങളിലൊന്ന്.....
watching rain from train.
 
 
തീവ്രത നഷ്ടപ്പെട്ട് ഓര്‍മകളായി
എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന വേദനകളുടെ
പുനര്‍വായന.....
— at reading my old diary..
 
 
നീയകന്നു പോയ പകലിന്‍റെ
നോവുകളില്‍ തനിച്ചിരുന്ന്
ഒരുപാടു കൊതിച്ചു...
വേനലിന്‍റെ വറുതികള്‍
മായുമ്പോള്‍ മഴനൂലുകളില്‍
സ്വപ്നം നെയ്ത് നീ തിരികെ വരുമെന്ന്...
 
 
നേര് പൊതിഞ്ഞുപിടിച്ച് നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞുപോയ കടങ്കഥയുടെ ഉത്തരമില്ലായ്‌മയിലേക്ക് തന്നെയാണ് ഇന്നും നേരം പുലരുന്നത്...
അസ്വസ്ഥതകളുടെ പകല്‍.
feeling sick.
 
 
 
 
 
ചില ബന്ധങ്ങള്‍ ; കൈവിട്ടുപോയ ഒരു വാക്കിന്‍റെ,
നിലതെറ്റിയ ഒരു നിമിഷത്തിന്‍റെ ഇടവേളയില്‍
അവസാനിക്കുന്നു....
മറ്റു ചിലത് ജന്മാന്തരങ്ങളോളം
നോവിന്‍റെ കനലില്‍ എരിഞ്ഞാലും
പിരിയാനാവാതെ ചേര്‍ന്നുനിന്നു
വിതുമ്പുന്നു...
feeling LOST IN PAST...
 
 
 
State level 2nd place for malayalam versficatn of health universty 
 
 
 
പാതിവഴിയില്‍ തനിച്ചാക്കിപ്പോയ
ചില വാക്കുകളുണ്ട്..
പെയ്തു തീരാത്ത മഴ പോലെ
ഇടയ്ക്കിടെ തണുത്ത വിരലുകള്‍
നീട്ടുന്ന ചില ബന്ധങ്ങളും...
ഒരു നോക്കിന്റെ ശൂന്യതയില്‍
വല്ലാതെ നോവുന്ന
മനസ്സുകളും...
 
 
 
നിരാശയുടെ ജീവിതപുസ്തകം തുറന്നു കാണിച്ചിട്ട്
നീയെവിടെയോ പോയൊളിച്ചു...
എഴുതിത്തീരാത്ത കണക്കുകള്‍ ശേഷിക്കുന്നെന്നോര്‍ത്ത്
ഞാനിന്നും അതിനു കാവലിരിക്കുന്നു..
ഏതാണ് സത്യം????
നീ രക്ഷപ്പെട്ടതോ ഞാന്‍ അകപ്പെട്ടതോ..?????
 
 
 
ഏതു വേനലിന്‍റെ ചുവപ്പിലാണ് നാം വേര്‍പിരിഞ്ഞത്??? ഇനിയൊരു പുതുമഴയില്‍ പുനര്‍ജനിക്കാനാവാത്ത വിധം ആഴങ്ങളില്‍ തപസ്സിരിക്കുന്നു സ്വപ്‌നങ്ങള്‍..... ...
 
 
 
 
എന്റെ ലോകം അതെന്നും ഒന്ന് തന്നെയായിരുന്നു..മാറിയത് ചുറ്റും വരച്ചുചേര്‍ക്കുകയും മാഞ്ഞുപോവുകയും ചെയ്തിരുന്ന മുഖങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്.
കാന്‍വാസിലേക്ക് ഒഴുകിനിറയുന്നതു പോലെ വന്നു ചേരുമ്പോഴും പിരിഞ്ഞു പോവുമ്പോഴും ഓരോ മുഖങ്ങളും അവശേഷിപ്പിക്കുന്നത് നിറങ്ങളാണ്....
ഓരോരുത്തരിലേക്കുമുള്ള മനസ്സിന്‍റെ സഞ്ചാരങ്ങളെ പ്രതിഭലിപ്പിക്കുന്ന ഒരായിരം നിറങ്ങള്‍.......
 
 
 
വിടപറയാതെ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ
മഴയുടെ ഓര്‍മയില്‍ ഒരു മരം
വേദനിച്ച് പെയ്യുന്നു..,