Sunday 23 December 2012

ഡിസംബര്‍....




ഡിസംബര്‍....


ഡിസംബര്‍...
നമ്മള്‍ എന്നോ സ്നേഹിതരാണ്...
ഓര്‍മകളില്‍ ഒരു നനുത്ത
തണുപ്പ് നല്‍കി,
കഴിഞ്ഞ രാവിന്‍റെ നേര്‍ത്ത
സ്വപ്നങ്ങളുടെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍,
മഞ്ഞ് പെയ്ത്‌...
ഹൃദയം നിറക്കുന്ന ഒരു സുഗന്ധം..

ചുവന്നു തുടുത്ത തളിരിലകള്‍
നീര്‍ത്തിയ ആല്‍ച്ചുവട്ടില്‍,
അറിയാതെ വിരല്‍തുമ്പില്‍
പതിഞ്ഞ മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ നോവ്‌...

ആഘോഷരാവുകളുടെ മാറില്‍
ആരുമറിയാതെ പൊഴിഞ്ഞ
കണ്ണീരിന്‍റെ നനവ്‌....

ഡിസംബര്‍....
നമ്മള്‍ എന്നോ ഹൃദയത്തില്‍
ഒരേ ദുഃഖം പേറുന്നവരാണ്...,
ജീവിതം വീണ്ടും അര്‍ത്ഥമില്ലാത്ത
നിഴലാട്ടങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍
പുതുവര്‍ഷം തേടുമ്പോള്‍ ,
പകച്ചുനില്‍ക്കുന്ന ഞാനും...
പെയ്തുതീരാത്ത കുളിരിന്റെ
മൂടുപടത്തില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത്
വിതുമ്പുന്ന നീയും...

ഡിസംബര്‍....
നമ്മള്‍ എന്നോ സ്നേഹിതരാണ്..,
പുല്‍നാമ്പുകളില്‍ മഴവില്ലു
പേറുന്ന ഒരുതുള്ളി നീര്‍ പെയ്ത്‌
നീ പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോള്‍,
എനിക്കു ചുറ്റും ഒരു വര്‍ണലോകം
അഗ്നിച്ചിറകുകളില്‍ സ്നേഹം
കാട്ടി കൊതിപ്പിച്ചു...

ഡിസംബര്‍....
നമ്മള്‍ സ്വപ്ന്ഭംഗങ്ങളില്‍
ഒരുപോലെ വേദനിക്കുന്നവര്‍,
ഒരു നിമിഷം.....
ജീവിതം ഒരു മരവിപ്പില്‍ നിലനില്‍ക്കാന്‍
നീയും കൊതിച്ചിട്ടില്ലേ???
ദുഖങ്ങളുടെ ഒരു ഇരുണ്ട
വേനലിലേക്ക് ഇനി
വളരെണ്ടെന്നു ഞാനും നിനച്ചു...

എന്നിട്ടും..
നിറങ്ങളൊഴിഞ്ഞ് വിറങ്ങലിച്ചു
നീ പിരിഞ്ഞു പോകയാണല്ലോ...
എന്നെ തനിച്ചാക്കി.,

ഡിസംബര്‍...
നമ്മള്‍ എന്നും സ്നേഹിതരാണ്...

Saturday 22 December 2012



ഇനി ജീവന്‍ വെടിയുന്ന ഒരു പിടച്ചില്‍..,
ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന ഒരു മിടിപ്പ്‌..,
മങ്ങിയ നേര്‍വരകളുടെ ഒരു കാഴ്ച ..,
അവസാന ശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പ്..,
ശ്വാസനാളിയിലൊളിപ്പിച്ച ഒരു വാക്ക്...

ഇനിയെനിക്ക് മടങ്ങാം..
കേള്‍വി മാത്രമുള്ള നമ്മുടെ
നഷ്ടസ്വര്‍ഗങ്ങളിലെക്ക്...
സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നീ വരച്ചുകാട്ടിയ
മഞ്ഞവെയില്‍പ്പാടങ്ങളിലേക്ക്..
കണ്ണീരു വറ്റിയ ഇളം നീല നിഴലുള്ള
കടല്‍ത്തീരത്ത്..
ജീവിതഭാരങ്ങളുടെ ഇടവേളകളില്ലാതെ
നമുക്ക് പ്രണയിക്കാം..
ഒടുവില്‍ നമുക്ക് മുന്നില്‍
സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഒരു നിറച്ചാര്‍ത്ത്..
ചുറ്റും കുളിരുന്ന ജീവാഗ്നി..

നമ്മള്‍.......... 
ഒരേ താളം പേറുന്ന
രണ്ടാത്മാക്കള്‍....
എന്നില്‍ നീയും..
നിന്നില്‍ ഞാനും...
ഇത് മരണമോ പുനര്‍ജനിയോ???