കണ്ണുകളിലെ
നനവ്.......... നീ തിരയുന്ന വിഷാദഭാവം...ഞാന് പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്ന വഴികളില് പടരുന്ന
മൂകത..ഇരുട്ട് നിറയുന്ന സന്ധ്യയും..ഞാന് നഷ്ടപ്പെട്ട വികാരങ്ങളുടെ നിഴല്പ്പാട്
തിരയുന്നു.സ്വപ്നങ്ങളിലെ ഇരുട്ട് വ്യഘ്യാനിക്കനാവാതെ പരന്നോഴുകുന്നു...
വിരക്തി അതിന്റെ മൂര്ത്തഭാവങ്ങളില്
എന്റെ ചിന്തകളില് വരയുന്നു.ഒഴുകിപ്പോയ രക്തത്തെ പരിഹസിച്ച് വിളറിവെളുത്ത
ശരീരം..കാലടികളില് കുത്തിനോവിച്ച മണ്തരികളുടെ അവകാശം തിരയുന്ന എന്റെ ഓര്മകളും...നീ
നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളില് ഒളിക്കുന്നു..ഞാനിനിയും തിരിച്ചറിവ് നേടാത്ത പൈതലായി നിന്റെ
കണ്കോണിലൊളിക്കട്ടെ...നിന്റെ വാക്കുകളുടെ ശ്രുതിയിലലിയട്ടെ...
നീയെന്നും എന്റെ നോവുകളുടെ
ഭാരം പേറിയിരുന്നു...എന്റെ വിരല്ത്തുമ്പിലെ പഴകി ദ്രവിച്ച തൂലികയില് ഉതിര്ന്നതും
നീയായിരുന്നു...നിന്റെ ഗന്ധത്തിന്റെ ഗൂഡമായ ശേഷിപ്പുകള് എന്റെ നഷ്ടബോധത്തിന്റെ
വേദന ആഴത്തില് ഉണര്ത്തുന്നു...
എന്റെ അപൂര്ണമായ നിഴല് പോലെ
നീയെന്നെ പിന്തുടരുന്നു..എന്റെ രക്തത്തിന്റെ ആഴങ്ങളില് പുനര്ജനി തേടുന്നു..
നിന്നിലല്ലാതെ ഇനിയെനിക്കൊരു പുനര്ജനിയുണ്ടോ?
ReplyDeleteനല്ല ഭാഷ , മനസ്സില് ആശയങ്ങളും ഭാവനയും ഇഷ്ടം പോലെയുണ്ട്... അപ്പോള് പിന്നെ എഴുതിക്കൊണ്ടെയിരിക്കുക...
ReplyDeleteഇടക്കിടെ വരാം വായിക്കാന്..
അറിയാം നിന്റെ സങ്കല്പങ്ങല്ക്കു ജന്മം നല്കൻ എനിക്കിനി കഴിയില്ല.പക്ഷേ നിയില്ലാതെ എന്റെ പുനർജനികൾ കൂടി വ്യർഥമാകുന്നു
ReplyDelete