ഓര്മ്മകളെ ഞാന് ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു..
പാതിവഴിയിലുപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട
ഡയറിയുടെ താളുകളില് നിന്ന്
കഴിഞ്ഞ കാലത്തിന്റെ പ്രേതം
എന്റെ ചിന്തകളില് ആവേശിക്കുമെന്ന
അതിയായ ഭയം...
എങ്കിലും നിന്നോടുള്ള പ്രണയം മാത്രം
ഇന്നലെകളില് നിന്ന് ഇന്നിലേക്ക്
പുനര്ജനിക്കണമെന്ന്
മോഹിച്ചു സ്വയമുരുകി...
ചില ഓര്മ്മകള്,
നീല ശംഖുപുഷ്പങ്ങള് പോലെ
സങ്കീര്ണമായ രൂപഭംഗി
കാട്ടി കൊതിപ്പിച്ചു...
വീണ്ടും ഭൂതകാലത്തിന്റെ
ബീജം എന്നെ നോക്കി
പരിഹസിച്ചു....
മറ്റുചിലത് അനുവാദം
ചോദിക്കാതെ വന്നു കയറിയ
ഒരു മഴക്കാലം പോലെ
നിമിഷാര്ധങ്ങളെ വീശിത്തണുപ്പിച്ച്,
അടുത്ത വേനലിന്റെ
പടി കടന്നു പോയി.....
ഓര്മ്മകളുടെ തുരുത്തുകളില്
ജീവിക്കാന് പഠിപ്പിച്ച ചില
വേദനകളുണ്ട്,
അവ എന്നും സ്വപ്നങ്ങളില്
ചുവന്ന കണ്ണുകള് കാട്ടി
ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു....
ഓര്മ്മകളെ ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നു...
ജീവിതങ്ങളെ ചേര്ത്തുവെച്ച്
കടപ്പാടുകളുടെ നെഞ്ഞിടിപ്പു തന്നത്
നരച്ചു തുടങ്ങിയ ഓര്മ്മകളാണ്...
അസ്ഥിത്വം നഷ്ടപ്പെട്ട കര്മപഥങ്ങളില്
ഓര്മ്മകള് ചികഞ്ഞെടുത്തു തന്ന
ചില മുഖങ്ങള് വന്നു കൈകോര്ത്തു പിടിച്ചു....
ഒടുവില് ആറടി മണ്ണിന്റെ
ആഴങ്ങളിലൊടുങ്ങുമ്പോഴും
വേദനയുടെ ഒരിറ്റു കണ്ണീരു പൊഴിക്കാന്
നിന്നില് ഞാന് ബാക്കി വെച്ചത്,
ഈറന് വറ്റിയ ഓര്മ്മകള് മാത്രമാണല്ലോ.....
ക്ഷമിക്കുക....
ഓര്മകളെ എനിക്കു ഭയമാണ്.....
-ദിവ്യ.സി.എസ്
No comments:
Post a Comment